امروز هوا آفتابیست...

و امروز روز ظهورت است ...

بس است دیگر ...

ابرهای سیاه به قدر کافی غریده اند ! باد به قدر کافی یا زوزه هایش دلمان را لرزانده ! پس کی می آیی ؟

امروز هوا آفتابیست... دیشب باران بارید، بارید و بارید. آنقدر که تمام زمین و آسمان و هرآنچه در این دو هست را شست و پاکیزه گرداند...

از صبح که دعای عهد میخواندم هوا آفتابی شد... امروز هنگامه ی دیشب برپا نیست... همه چیز مهیاست...پس منتظر چه هستی؟! بیا دیگر!

مولا ! به خدا سوگند دیگر تحمل دیدن و شنیدن آشوبی دوباره را ندارم. بیا و کار را یکسره کن...نکند روزی بیایی که دیگر نباشم... بیایی و نبینمت، چه کنم ؟

ای عدل وعده داده شده! ای فخر آسمان و زمین! مولای من! امروز روز ظهورت است...

هر روز، روز ظهورت است...بیا و ما را از این روزمرگی برهان!

ای مظهر جلال و عظمت الهی! بیا!