باران

نگاهم رو به توست

دستانم را بالا میگیرم و سرم را رو به آسمان...

مگر میشود با تو حرف زد و به آسمانت خیره نشد؟!

اصلا میدانی چیست؟!

من با نظاره ی آسمانت یاد تو رو به یاد میاورم...

آسمانت عظمتت را به یادم میاورد...

باران شروع به باریدن میکند...

بند نمی آید ، شدت میگیرد...

ببار باران...

ببار...

دنیایم خیلی وقت است بی خدا قحطی زده شده است...

لااقل تو ببار و دنیایم را تازه کن...

دنیایم را تازه کن از یاد خدا ، تازه کن از عطر خدا ، از بوی خدا...

باران!

دلم خدا میخواهد اما میترسم...

از خودم میترسم ، از ترسم میترسم ، از این دنیای مضحکه میترسم...

باران!

تو که از اوج آسمان می آیی ، تو که از آب زلالی ، تو که از همه دنیا را تازه میکنی!

تو برایم دعا کن...!

زلال ناب خدا ! برایم دعا کن...

من این روزها به دعای عالم و آدم محتاجم...

برایم دعا کن...